شعری از مهدیه لطیفی

 گیرم دست های زمین

بی بذر و
بی خنده
گیرم چنته ی زمان
بی عشق و
بی هر چه تو می گویی اصلا

کافی بود کمی
فقط کمی
پنجره را باز کنی
زندگی
از پنجره های بسته رد نمی شود...